Angscht a Schrecken mat Angscht a Schrecken

Dat leiten ass déi 100st Episod vun der Serie „Angscht a Schrecken zu Lëtzebuerg“.
Wat als Audio-Experiment ugefaangen huet ass mat der Zait zu engem onkommentéierten Podcast respektiv enger Radioserie ginn. Mat nach e bessi méi Zait ass et zu engem offensichtlech ziemlech populären, mä nach emmer relativ onkommentéierten Podcast ginn.

Elo ged et Angscht a Schrecken Buttons a Stickeren, et gouf eng – wann och net immens gudd besichten – Angscht a Schrecken Liesung an et ged AngschtaSchrecken.lu, wou een all d’Episoden lauschteren an roflueden kann. An iwregens och kommentéiren kann, mä daat maachen irgendswéi déi mannsten Leit. Mä wann ech dann awer froen, wéi se et fannen, fannen déi meescht et emmer gudd. Wat ech och komesch fannen.

Angscht a Schrecken mam Michael Jackson

Et ass scho komesch. Wann een mir virun e puer Wochen gesoot hätt: „De Michael Jackson ass doud“, dann hätt ech wahrscheinlech gesoot: „Ah, ma du bass séier. Den ass dach schon zenter Joeren just nach en Zombie.“
Net immens fain, mä wouer. An elo, wou de Mann dann wierklech doud ass, schengt et, wéi wann en erem géif liewen. Also wierklech bessi wéi en Zombie, wann och nëmmen en Medien-Zombie.

An trotzdem. Irgendwéi haat ech d’Wierkung vu sengem Doud ennerschaat. Den Internet war vun engem Moment op den aaneren voll mat Meldungen an „Rest in Peace“-Messagen vun trauernden „Fans“…

Angscht a Schrecken schon erem eng Kéier op enger Praisiwerechung an enger Bank

Verschidden Titelen vun derser Serie klengen esou, wéi wann ech oft daat selwescht géif erliewen. Mä am Fong kréien ech net all gudden Daach en Prais an enger Bank iwerecht. Et ass just en Zoufall, daat et elo esou kuerz hannertneen zwee mol geschidd ass. Des Kéier hunn ech ee Prais vun verschiddenen Botschaftler kritt, „in Anerkennung besonderer Leistungen“. Wat daat heesche soll, kann sech jo jiddereen denken.

Angscht a Schrecken an Holland

Wann een mat enger Premiere oder 13e färdeg ass, wat mescht een dann als gudde Letzebuerger? Et fiert een op Lorä. Eigentlech heescht déi Stadt am Nordosten vu Spunien jo Lloret de Mar, mä mir soe jo och „Parais“ a net „Paris“. An engem letzebuergeschen Wiederbuch géif Lorä wahrscheinlech EL OH ER ÄH geschriwen ginn. Wat den US-Amerikaner hire Springbreak, dat as dem Europäer sain Lorä. An well mir Letzebuerger jo all Virbildeuropäer sinn, fuere mir besonnesch gären op Lorä an saufen a fecken do ouni Hemmungen rondrem.

Angscht a Schrecken op enger grousser Demonstratioun, am Wahlkampf an am Examen

Wéi déi meescht vu mengen Nolauschterer wahrscheinlech wëssen, haassen ech Optragsarbeschten. Wat natierlech awer kaum een dovunner ofhällt, trotzdem no Episoden zu engem bestëmmten Thema ze froen.
Déi meescht Nolauschterer hunn wahrscheinlech och bemierkt, dat et elo iwwer eng länger Zäit keng nei Episode vun hirem/hirer Lieblings- gonzojournalistesche Podcast respektiv Radioserie ginn ass. Wat ganz einfach dorunner geleeën huet, dat ech Examen hat. Wat zwar en formidabele Lieferant fir Angscht, Schrecken, Terror a Grauen ass, engem awer net wierklech d’Zäit léisst, dat alles uerdentlech ze veraarbechten. Ech war jo frou, wann ech Zäit hat, mech ze duschen.